تأثیر مکمل سازی تورین بر شاخص های آسیب عضلانی ناشی از فعالیت ورزشی مقاومتی برونگرا در مردان بدنساز

تورین به دلیل ویژگی های محافظتی سلول و حفظ عملکرد سلول در مقابل نوسان محیط خارج، به نظر می رسد مکمل مؤثری در کاهش آسیب عضلانی به دنبال فعالیت مقاومتی باشد. بنابراین، هدف از انجام این پژوهش، بررسی تأثیر مصرف مکمل تورین بر شاخص های آسیب عضلانی مردان بدنساز بود. بدین منظور 12 مرد بدنساز (با میانگین سنی 07/1±4/19 سال، وزن 7/12±4/67 کیلوگرم، قد 6/6±3/177 سانتی متر، شاخص تودة بدنی (bmi) 2/3±3/21 و سابقة تمرینی 7/8±8/13 ماه) به صورت داوطلب به عنوان نمونه انتخاب و بر اساس طرح متقاطع به دو گروه مکمل (12=n) و دارونما (12=n) تقسیم شدند. یک هفته قبل از شروع پیش آزمون یک گروه مکمل تورین (6 گرم در هر روز) و گروه دوم پلاسیبو مصرف کردند و پس از این مدت در مرحلة اول آزمون شرکت کردند. سپس، آزمودنی ها یک دورة wash out دو هفته ای را سپری کردند. سپس، به مدت یک هفته آزمودنی هایی که در مرحلة اول مکمل تورین مصرف می کردند، پلاسیبو مصرف کردند و برعکس. پروتکل تمرین شامل انجام یک جلسه فعالیت مقاومتی کل بدن با تأکید بر بخش برونگرای حرکات بود. اندازه گیری نمونه های خونی در فواصل قبل، 24 و 48 ساعت پس از پروتکل فعالیت ورزشی مقاومتی به عمل آمد. علاوه بر نمونه های خونی، شاخص doms نیز در فواصل قبل، بعد، 24 و 48 ساعت پس از اجرای پروتکل ارزیابی شد. نتایج نشان داد پروتکل تمرین مقاومتی منجر به افزایش کراتین کیناز (ck)، لاکتات دهیدروژناز (ldh)، میوگلوبین (mb) و میزان درک کوفتگی عضلانی (doms) می شود. با این حال، نتایج آزمون تحلیل واریانس نشان داد مصرف مکمل تورین به مدت 7 روز منجر به تغییر معنادار مقادیر سرمیck ، ldh،mb ، میزان کورتیزول، همچنین doms ناشی از فعالیت ورزشی مقاومتی برونگرا در مردان بدنساز نمی شود. با وجود اینکه تفاوت ها به لحاظ آماری معنادار نبود، اما مقایسة الگوی تغییرات ck، mb و doms نشان دهندة وضعیت نسبی بهتر گروه مکمل در مقایسه با گروه دارونماست. لذا، برای روشن تر شدن تأثیر مکمل سازی تورین بر شاخص های آسیب سلولی ناشی از فعالیت ورزشی به دریافت طولانی مدت تر مکمل تورین و استفاده از الگوهای تمرینی متفاوت نیاز است.